در دلیل اینکه چرا به یادگیری دفاع شخصی نیاز داریم، به ذکر این نکته می پردازیم؛ حتما تاکنون موقعیتی برایتان پیش آمده است که به همراه خانواه یا عزیزانتان جهت تفریح و خوشگذرانی به محلی رفته باشید و کاملا ناگهانی با کسی دعوا سرگرفته شود و نتوانید کاری بکنید و از خود و عزیزانتان دفاع کنید؟
یا در حال رانندگی یا پارک خودرو هستید و کسی به شما حمله ور می شود و استرس و اضطراب همه ی وجودتان را فرا می گیرد.
و یا اینکه در خیابان در حال تردد هستید که بطور اتفاقی توسط شخصی خلافکار یا گروهی تبهکار مورد حمله قرار بگیرید و اخاذی شوید و یا خودرو، موتورسیکلت، موبایل و یا … را به زور از چنگتان دربیاورند؟
در چنین شرایطی و یا سایر شرایط مشابه، اگر نتوانید از خود و موجودیتتان دفاع کنید، چه باید بکنید؟
باید تسلیم خواسته های نفر مقابل شده و مدتها افسوس و خرابی تفکراتتان را با خودتان حمل کنید.
ممکن است این سوال برایتان پیش بیاید که چرا نباید به یادگیری رشته های رزمی بپردازید؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که اکثر رشته های رزمی، برای دفاع در خیابان و درگیری های خیابانی ساخته و پرداخته نشده اند.
آموزش دفاع شخصی به کودک شما یاد میدهد که در برخورد با قلدرها چگونه عمل کند. این افراد معمولا شیوه خاصی برای انتخاب هدف های خود دارند. شیوه کار آنها این گونه است که به دنبال بچههایی میروند که توانایی کافی برای دفاع کردن از خود و مقابله را ندارند. برخی از کودکانی که وارد مهارتهای رزمی و دفاع شخصی شده اند معتقدند اگر از خودت دفاع نکنی باز هم به سراغت میآیند. در صورتی که اگر بتوانی در مقابل آنها ایستادگی کنی و حقت را بگیری دیگری کاری با تو نخواهند داشت.
یکی از مهمترین تمرینات عملی در آموزش دفاع شخصی تمرین جرات ورزی برای کودکان است. برای مثال اگر کسی به سر کودک بزند، کودک نباید راهش را بکشد و جوری وانمود کند که اتفاقی رخ نداده است. زیرا با اینکار وضعیت ادامه پیدا خواهد کرد. کودکان به کمک دفاع شخصی یاد میگیرند که چگونه به درستی راه بروند. بعلاوه چگونه صحبت کنند و از همه مهمتر در چشم مهاجمان و قلدرها نگاه کنند. در چنین مواقعی کودکی که مورد حمله قرار گرفته، نباید عصبی شود. بلکه باید دستانش را در کنار بدنش آویزان کند. در نهایت با صلابت از فرد مقابل بخواهد که دیگر این کار را تکرار نکند.
کودکان برای دفاع از خودشان احتیاج دارند تا از نظر فیزیکی هم توانایی مقابله داشته باشند. همینکه این توانایی را درون خود احساس کنند کافی است، تا بدون خشونت و با صلابت کامل در برابر مهاجم مقاومت کنند. زیبایی ورزشهای این چنینی و جوجیتسو در این است که کودکان یاد میگیرند بدون صدمه زدن به دیگری از خود دفاع کنند. کودک شما در دفاع شخصی یاد میگیرد که حمله مهاجم را بدون مشت و صدمه خنثی کند. زیرا اگر مقابله به مثل نماید خودش هم یک قلدر و مهاجم دیگر خواهد بود. در دفاع شخصی کودکان یاد میگیرند که چگونه با آب در مقابل آتش بجنگند. یاد دادن تکنیکهای مختلف دفاع شخصی اهمیت زیادی دارند. اما مهمترین چیزی که باید بچهها یاد بگیرند زمان استفاده کردن یا استفاده نکردن از تکنیکها است.
طبق قانون شماره یک بچهها باید به هر قیمتی که شده از جنگیدن با مهاجم دوری کنند. اگر حمله فیزیکی به کودک صورت گرفت باید از خود دفاع کند. این مورد قانون شماره دو است. ممکن است حمله فیزیکی نباشد و حمله شفاهی یا کلامی صورت گیرد. در این شرایط سه گام ضروری وجود دارند که باید برداشته شوند. صحبت کردن، اطلاع دادن به مسئول و حمله کردن سه گام اصلی هستند. قانون چهارم این است که نباید به قلدرها مشت زد. زیرا این کار شرایط را بدتر خواهد کرد. باید شرایط را کنترل و به گفت و گو پرداخت. زمانی که کودکان میخواهند مهاجم را خنثی و او را مجبور به تسلیم کنند، باید کمترین میزان نیرو را استفاده نمایند. همچنین تلاش کنند که با آنها مکالمه کنند. این قانون پنجم است و با این قوانین از حسن نیت کودکان میتوان مطمئن شد. در حقیقت قانونهای رو در رویی به کودکان اجازه سوء استفاده آنها از مهارتهای کسب شده را نمیدهد.
برای آموزش دفاع شخصی به کودک خود تماس بگیرید
از پایه تا قهرمانی
خصوصی..